Marcin (dziczku)

Dzień uświadomił ponurą i chłód, ruchome ściany szare światło z północno-wschodniej, która zamiast rozpuszcza się w wilgoci, wydawało się rozpadają się na minutę i cząstek jadowite, jak pył, gdy Dilsey otworzył drzwi kabiny i pojawiły się, igłowane poprzecznie do jej ciała, przyspieszając nie tyle wilgotność spożywania substancji jakości cienkie, nie całkiem zastygła oleju.